Литмир - Электронная Библиотека
A
A

Масгутджан — тат. (а.-п.) Мас'уд + Джан.

Масджид— а. «мечеть, место коленопреклонения».

Масджиди— тадж. (а.) прилаг. от Масджид.

Масех— тадж. узб. (а.) Масих.

Масих — а. (др.-евр.) «помазанник, Мессия». Титул пророка

'Исы (Иисуса)

.

Маслама— а. «убежище».

Маснун— а. «гладкий, ровный».

Масрур— а. «веселый, радостный».

Мас'уд— а. «счастливый, благодетельный».

Мас'удбахт— п. «благословенный».

Ма'сум—а. КСИ 1. «безгрешный, невинный, непорочный, не

имеющий недостатков»; 2. «хранимый, защищенный,

неприкосновенный».

Ма'сумалишах— п.-а. Ма'сум + 'Али + Шах.

Масун— а. «охраняемый, хорошо защищенный».

Масир— а. «конечное устремление, цель».

Матар— а. «дождь».

Матин— а. «стойкий, прочный».

Матин ад-Дин (Матинуддин) — а. Д. «стойкий в вере».

Матлаб— а. «предмет стремлений».

Матлуб—а. «желанный».

Маула— а. КСИ «господин, покровитель»; «тот, кто находится

под покровительством».

Маудуд— а. Мавдуд.

Маусил— а. «встретившийся с кем-либо, соединившийся».

Мауссама— а. «дождь».

Маусуф— а. «достойный описания, наделенный похвальными

качествами».

Маухуб—а. «одаренный, талантливый, наделенный, из-

бранный».

Мафруз— а. «отборный, выделенный».

Мафуз— тадж. узб. (а.) Мсисфуз.

Махабатхан— п.-т. «грозный хан».

Махасин— а. «добродетели, достоинства».

Махбуб—а. «любимый, возлюбленный».

МахбубАллах— а. «любимый Аллахом».

Махбубали— а.-п. Махбуб + 'Али.

Махбубзада— тат. (а.-п.) Махбуб + Зада.

Махджуб— а. «потайной, скрытый».

Махди— а. «руководимый [Аллахом], следующий по пути,

[предначертанному Аллахом]».

Махдум—а. «учитель, наставник, хозяин»; почтительное

обращение.

Махдумкули— т. (а.) Махдум + Кул.

Махзуз— а. «счастливый».

Махир— аз. (а.) «искусный, умелый».

Махкам— а. «прочный, стойкий».

Махкамбек— т. Махкам + Бек.

Махкамбой— узб. Махкам + Бой.

Махмади— тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммади.

Махмалик— п. «великий царь».

Махмуд — а. КСИ «прославляемый, достойный похвалы».

Махмурод — тадж. (а.) Мухаммадмурад.

Махмут — каз. тат. (а.) Махмуд.

Махмутбай — тат. (а.-т.) Махмуд + Бай.

Махмутбек — тат. (а.-т.) Махмуд + Бек.

Махмутгали — тат. (а.) Махмуд + 'Али.

Махмутгарай — тат. (а.-т.) Махмуд + Гарай.

Махмутджан — тат. (а.-п.) Махмуд + Джан.

Махмутсултан — тат. (а.) Махмуд + Султан.

Махмутфуат — тат. (а.) Махмуд + Фуад.

Махмутхан — тат. (а.-т.) Махмуд + Хан.

Махмутхузя — тат. (а.-п.) Махмуд + Ходжа.

Махмутшах— тат. (а.-п.) Махмуд + Шах.

Махмутъяр — тат. (а.-п.) Махмуд + Йар.

Махрам— 1. тадж. «близкий друг»; 2. тадж. стяж. ф. от

Мухаррам.

Махрус—а. «хранимый».

Махсус—п. (а.) «особенный, избранный».

Махтумкули— туркм. Махдум + Кул;Махтумкули (ок.

730-80) — великий туркменский поэт-суфий.

Маху б— (а.) Махбуб.

Махубджан— тат. (а.-п.) Махбуб + Джан.

Махфуз— а. «хорошо защищенный, хранимый, надежный».

Маша Аллах (Машаллах)— п. (а.) «браво», букв, «то, что

пожелал Аллах».

Машди— п. стяж. ф. от Meшхcедu.

Машкур— а. «тот, кто достоин благодарности».

Ма'шук— а. «возлюбленный».

Ма'шукали — инд. (а.) Ма'шук + 'Али.

Машхуд— а. «видимый, существующий».

Маиосур— а. «славный, знаменитый, известный».

Меджид — п. Маджид.

Меджнун — аз. (а.) Маджнун.

Мелик—п. (а.) Малик.

Мелод— тадж. (а.) «рождество».

Менгли— т. «имеющий родинку», «счастливый».

Менглиали — т. Менгли + 'Али.

Менгликул(и) — т. «счастливый раб [Божий]».

Менгу — (т.) Мангу.

Менгубарс — т. Мангу + Барс.

Менкубарс — т. Мангу + Барс.

Мерган— т. «меткий стрелок».

Мерген— каз. «меткий стрелок».

Мерет — туркм. (п.) Мехрдад.

Меродж— тадж. узб. (а.) Ми'радж.

Метин — п. Матин.

Мусульманские имена - i_171.jpg

Мусульманские имена - i_172.jpg

Мефтах—н.-п. Мифтсис.

Мехди — н.-п. Махди.

Мехман— п. «гость».

Мехмандар— п. «гостеприимный».

Мехмон — тадж. Мехман.

Мехр—тадж. узб. Михр.

Мехраб— п. Михраб.

Мехрали — (п.) Михр + 'Али.

Мехрбан— п. «любящий, добрый».

Мехрдад— п. название пятого месяца иранского солнечного

календаря.

Мехрдил— п. «любящий, сострадательный». Мехрем— каз.

(а.) Мухаррам, Махрам.

Мехрибан— аз. (п.) Мехрбан.

Мехрияр — п. Мехрдад + Йар.

Мехрубан — п. Мехрбан.

Мехтар— п. «старший, великий, глава».

Мешади— аз. (п.) Меииседи.

Мешкат— н.-п. «ниша в стене для лампы».

Мешхеди— п. «посетивший Машхад».

Мигран— баш. (п.) Михран.

Мидхат— п. (а.) «восхваление, прославление».

Мизан— а. «равновесие, весы».

Мизан ар-Рахман (Мизануррахман) — а. Мизан + АР-

РАХМАН(2); «весы, упомянутые в суре Ар-Рахман».

Микдам— а. «в первых рядах в сражении, очень отважный,

неустрашимый»; имя ал-Микдама б. Ма'ада

сподвижника

Пророка Мухаммада

Милад—п. (а.) «рождество».

Мимрах—а. «жизнерадостный, оживленный, с веселым

нравом».

Мин— т. «родинка».

Мингазетдин — тат. (а.) Минхадж ад-Дин.

Минле— баш. тат. (т.) «имеющий родинку».

Минлеагзам — тат. (т.-а.) Минле + Азам.

Минлеахат — тат. (т.-а.) Минле + Ахад.

Минлеахмет — тат. (т.-а.) Минле + Ахмад.

Минлебай — тат. (т.) Минле + Бай.

Минлебаки — тат. (т.-а.) Минле + Баки.

Минлебари — тат. (т.-а.) Минле + Бари.

Минлебасир — тат. (т.-а.) Минле + Басир.

Минлебатал — тат. (т.-п.) Минле + Батал.

Минлебек — тат. (т.) Минле + Бек.

Минлебулат — тат. (т.) Минле + Булат.

Минлевагиз — тат. (т.-а.) Минле + Ва'из.

Минлевакиф — тат. (т.-а.) Минле + Вакиф.

Минлевали — тат. (т.-а.) Минле + Вали.

Минлеварис — тат. (т.-а.) Минле + Варис.

Минлевасил — тат. (т.-а.) Минле + Васил.

Минлевасих — тат. (т.-а.) Минле + Васих.

Минлевафа — тат. (т.-а.) Минле + Вафа.

Минлевахит — тат. (т.-а.) Минле + Вахид.

Минлегази — тат. (т.-а.) Минле + Гази.

Минлегазиз — тат. (т.-а.) Минле + Азиз.

Минлегазим — тат. (т.-а.) Минле + Азим.

Минлегали — баш. тат. (т.-а.) Минле + 'Али.

Минлегалим — тат. (т.-а.) Минле + 'Алим.

Минлегамир — тат. (т.-а.) Минле + Амир.

Минлегарай — тат. (т.) Минле + Гарай.

Минлегариф — тат. (т.-а.) Минле + Гариф.

36
{"b":"154635","o":1}