Литмир - Электронная Библиотека
A
A

Кавос— н.-п. Кавус.

Кавсар — (а.) Каусар.

Кавсаралишах— п. «щедрый царь 'Али».

Кавуз— аз. (п.) Кавус.

Кавус— п. (др.-ир.) «царь Уса», имя мифического древне-

иранского царя, героя «Шахнаме».

Кагарман— баш. (п.) Кахраман.

Кадам— а. «шаг, поступь».

Кадамат— а. «старшинство, приоритет».

Каджар— т. название тюркоязьгчного племени и династии,

правившей в Иране.

Кади (Кази)— а. КСИ «судья».

Кадим— а. «древний, старинный».

Кадир— а. КСИ «могущественный, сильный».

Кадирбахш— п. (а.) «дар Всемогущего Бога».

Кадирбек— тат. (а.-т.) Кадир + Бек.

Кадиргали— тат. (а.) Кадир + 'Али.

Кадиргалибек— тат. (а.-т.) Кадир + 'Али +Бек.

Кадиргул— тат. (а.-т.) Кадир + Кул.

Кадирджан— тат. (а.-п.) Кадир + Джан.

Кадирхан— тат. (а.-т.) Кадир + Хан.

Кадр ад-Дин (Кадруддин)— а. Л. «ценность религии».

Кадретдин— тат. (а.) Кадр ад-Дин.

Мусульманские имена - i_158.jpg

Мусульманские имена - i_159.jpg

Кадри— а. «ценный, достойный».

Кадриддин— тадж. узб. баш. (а.) Кадр ад-Дин.

Кадхуда— п. «староста, хозяин».

Кадырберди— т. (а.) «дар Всемогущего Бога».

Кадыркул(и)— т. (а.) «раб Всемогущего Бога».

Казак—т. «казах» (название народа); «вольный человек;

беглец, скиталец».

Казакбай— тат. (т.) Казак + Бай.

Казаккул— тат. (т.) Казак + Кул.

Казакхан— т. Казак + Хан.

Казан — т. КСИ котел для приготовления пищи.

Казанбай — тат. (т.) Казан + Бай.

Казанбек — тат. (т.) Казан + Бек.

Казангул — тат. (т.) Казан + Кул.

Казбек — п.-т. Кази + Бек.

Казбулат — т. (п.) Хаспулад.

Казем—н.-п. (а.) Казим.

Кази — п. т. (а.) Кади.

Казиахмет — тат. (а.) Кади + Ахмад.

Казим — а. «сдержанный, терпеливый»; прозвище имама

Мусы б. Джа'фара

.

Казимали — п. (а.) Казим + 'Али.

Казимбек — т. Казим + Бек.

Казимухаммет — тат. (а.) Кади + Мухаммад.

Казихан — тат. (т.) Кази + Хан.

Казы — аз. (а.) Кази.

Кайс— а. имя Кайса б. ас-Сакана сподвижника Пророка

Мухаммада , участника битвы при Бадре.

Каид— а. «предводитель, вождь, полководец».

Каидали— п. (а.) Каид + 'Али.

Кайл— а. «говорящий, выступающий; рассказчик».

Каим— а. «прямой, устойчивый».

Каитмас— т. «неотступаюгций».

Кай— т. КСИ 1. «крепкий»; 2. название кипчакского племени.

Кайкавус— п. (др.-ир.) «повелитель Кавус».

Кайкубад— п. (др.-ир.) «повелитель Кубад».

Каймурза — тат. (т.-п.) Кай + Мурза.

Кайс— а. «мера, измерение, твердый, образец».

Кайрат — каз. (а.) Хайрат.

Кайсар— а. (лат. Цезарь)«император, кесарь».

Кайф— а. «удовольствие, хорошее настроение».

Кайхан— тат. (п.) «мир, вселенная».

Кайчура — тат. (т.) Кай + Чура.

Калам— а. «речь, разговор».

Калан—п. «старший, великий».

Мусульманские имена - i_160.jpg

Каландар —п. «бездомный», «отрешившийся от мира»;

странствующий дервиш.

Калантар— п. «староста, глава, старейшина».

Калб— а. «сердце».

Калбек— тат. «бек (господин), имеющий родинку (счаст-

ливый)».

Калдарбек— тат. «бек (господин), имеющий родинку

(счастливый)».

Калдыргач— т. КСИ «ласточка».

Калдыргачбий— каз. (т.) имя одного из казахских правителей

Ташкента.

Кали —каз. (а.) 'Али.

Калим— а. «собеседник; тот, кто говорит».

Калим Аллах (Калимуллах) — п. (а.) «собеседник Аллаха».

Эпитет пророка Мусы

.

Калмурза —тат. (п.) «имеющий родинку (счастливый) мурза».

Калмыш— тат. «тот, кто останется целым и невредимым».

Калон— тадж. «великий».

Калонбой— тадж. (п.-т.) Калон + Бай.

Ком— п. только КСИ «желание, мечта».

Камал— а. «совершенство».

Камал ад-Дин (Камалуддин) — а. Л. «совершенство ре-

лигии».

Камалетдин— тат. (а.) Камал ад-Дин.

Камар— а. КСИ «луна, месяц».

Комар ад-Дин (Комаруддин) — а. Л. «луна религии».

Камар аз-Заман (Комаруззаман) — а. «светоч эпохи».

Камарали — п. (а.) Камар + 'Али.

Камарджан — тат. (а.-п.) Камар + Джан.

Камаретдин — тат. (а.) Камар ад-Дин.

Камархузя — тат. (а.-п.) Камар + Ходжа.

Камбар — (а.) Канбар.

Камбахт— п. «счастливый».

Камбахш— п. «приносящий счастье».

Камбулат — тат. Ком + Булат.

Камджу— п. «находящий свое счастье».

Камел—н.-п. Камил.

Камил— а. «совершенный, полный, зрелый».

Камилджан— тат. (а.-п.) Камил + Джан.

Камиляр— тат. (а.-п.) Камил + Йар.

Камйяр— п. «счастливый».

Камкар— п. «мощный, могущественный».

Камкархан— п.-т. Камкар + Хан.

Камол— тадж. узб. (а.) Камал.

Камолиддин— тадж. узб. (а.) Камал ад-Дин.

Камран—п. 1. «мощный, могущественный»; 2 «счастливый».

Мусульманские имена - i_161.jpg

Канафи— баш. Ханафи.

Кани'— а. «довольный тем, что дал Бог».

Канит— а. «богобоязненный, смиренный, праведный».

Канбар (Камбар)— а. «жаворонок». Имя верного слуги

халифа 'Али

.

Канбарали (Камбарали)— п. (а.) Канбар + 'Али(см.).

Кандар— тат. (п.) «сахарный».

Кандил— а. «источник света»; «лампа, люстра, свеча,

канделябр».

Кантемир — т. Хантемир.

Каплан— тат. (т.) КСИ «барс, леопард».

Капланбек— тат. (т.) Каплан + Бек.

Каплангарай— тат. (т.) Каплан + Гарай.

Капшай— тат. (т.) «торопливый; быстрый, рьяный».

Кара— т. КСИ 1. «могучий, сильный, великий»; 2. «черный,

смуглый».

Караарслан— тат. (т.) Кара + Арслан.

Карабай— т. Кара + Бай,«могучий повелитель».

Карабарс— тат. (т.) Кара + Барс.

Карабатур— т. «могучий богатырь».

Карабахадур— т.-п. Кара + Бахадур.

Карабаш— тат. 1. «слуга, работник»; 2. «черноволосый

(смуглолицый) мальчик».

Карабек— т. Кара + Бек,«могучий правитель».

Караби— тат. (т.) Кара + Би.

Карабирде— тат. «[Бог] дал мальчика, который станет

крепким и сильным».

Карабуга— т. Кара + Буга;в значении: «великий герой».

Карабулат — тат. (т.) Кара + Булат.

Карагай — тат. «лиственница» (хвойное дерево).

Карагужа — баш. (т.-п.) Кара + Ходжа.

Карагузя (Карахузя) — тат. (т.-п.) Кара + Ходжа.

Карагул (Каракул) — т. Кара + Кул.

Караегет — тат. Кара + Егет (юноша).

Караискандар — т.-а. Кара + Искандар.

Караиш — тат. Кара + Иш.

30
{"b":"154635","o":1}