* * *

Ой, у полi пад ляшчынай

Калыхала дзеўка сына,

Калыхала, праклiнала:

- Лепi было мамку слухаць,

Нячым цяпер люльку трухаць.

* * *

Як учора дык i бусенькi,

А сягоньня нiчагусенькi,

Як учора дык за ручку вядзець,

А сягоньня дык

ня хочаць глядзець.

* * *

Ня заманiш калачом,

Ня заманiш булкай,

А я цябе заманю

Кучаравай куркай.

* * *

А свату наш, свату,

Пусьцi нас у хату.

Ужо мы замёрзьлi

У даўгой дарозi.

Сват у хату лезiць,

Аб вушак сраку чэшаць,

I ў печ паглядаiць,

Цi тлуста капуста,

Цi вялiк кацёл кашы,

Цi пад'ядуць сваты нашы?

* * *

Хадзi, хадзi, ходка,

Сьперадзi бародка,

Памiж ног хахалок,

Ззадзi скавародка.

* * *

Скаку-скаку на пальчыках,

Села скулка на яйчыках,

Скаку-скаку на пяце,

Села скулка на п..дзе.

* * *

Возiра, возiра,

Ногi прымарозiла,

А як лёбары прыйшлi,

Ногi ўсталi дый пайшлi.

* * *

Выхадзiла паня Яня,

Танцавала танцы,

Цалавала паня Яня

Пану Яну ў яйцы.

* * *

Мая мiлка захварэла,

Захацела малака,

Ня папала пад карову,

А папала пад быка.

* * *

Людзi жэнюцца, любуцца,

А мне ў невашта абуцца.

Хоць на дзеўцы i на печы

Босаму якраз дарэчы.

* * *

У балоце пад кустом

Цяцера нясецца.

Хаiм Басю любець

Аж ярмолка трасецца.

* * *

- Цi ня ты мяне

Па пожаньцы качаў,

Цi ня ты мяне, малодзеньку,

Пачаў?

- А качалi цябе зайчыкi,

А пачалi цябе мальчыкi!

* * *

Мая мiлка, як кабылка,

Толькi розьнiца адна:

На кабылцы езьдзяць людзi,

А на мiлцы толькi я.

* * *

Расхадзiлiся суставы

Каля печы, каля лавы.

Самы большы сустаў

З тапарышча ўстаў.

* * *

А за песьнi, за прыпеўкi

Палюбiлi мяне дзеўкi,

А за ўдачу за маю

Абасцалi галаву.

* * *

Дзёр, дзёр мазурку,

Разагнаўся

Ды ў дзюрку.

* * *

Усе залёткi, як залёткi,

А мая, як рэзьгiны:

Усе гуляюць, усе скачуць,

А ў мае ўсё хрэсьбiны.

* * *

Баба сеяла, трусiла,

За п..ду блыха ўкусiла.

Баба думала, што клоп,

Па п..дзе далоньню хлоп!

* * *

Баба сеяла муку,

Сыпала ў кадушку,

Загадала мужыку

Палюбаць цялушку.

* * *

- Ой, Полiнька, Полiнька,

А што ў цябе голiнька?

- Ня брашыце, зладзеi,

Занялося кудзеляй!

* * *

Ай, жонка мужа ды зьняважала

Завяла ў поле дый прывязала

Плячмi к бярозi,

Х.ем к дарозi.

А хто ня едзiць, ды ўсё пытаiць:

Што чалавеча х.ем баўтаiць?