Литмир - Электронная Библиотека
A
A

Ён глянуў на мяне з цiкавасцю.

- Вы адчуваеце неабходнасць адпомсцiць?

"Цi так?" - падумаў я i паволi сказаў:

- Усё менш з кожнай хвiлiнай. Спачатку мне зрабiлася шкада тых тыдняў агонii, ад якiх пакутаваў малады Ўiльям Дэнтэл, а потым многiх год з iх начамi, поўнымi болю i жалю. Але цяпер я думаю толькi пра звычайную справядлiвасць. Я лiчу, што мы павiнны зрабiць гэта, каб перамагла справядлiвасць. Дзеля Поля. Як я гаварыў Эн, ён быў сапраўды сiмпатычным хлопцам i чэсным, згодна з яго магчымасцямi.

- Гм. Ну, ведаеце, яна таксама. I я думаю, што вы маглi б таксама адчуваць у нейкай меры ўдзячнасць.

- За што?

- Нягледзячы на тое, што ваш твар мог бы зрабiць адпаведнае ўражанне на прысяжных, вашы бацькi былi неадпаведна заможныя. У вас не хапала матывацыi забiць яе, а матывацыя да яе забойства была адна з умоў шлюбу.

Ён прасачыў, як мой твар асвяцiла здагадка, усмiхнуўся, а потым перайшоў на з'едлiвы тон.

- Цi жадаеце вы, мiстэр Дэнтэл, афiцыяльна заявiць, што вы лiчыце: забойства было здзейснена над адным баронам Полем - мы павiнны даведацца яго прозвiшча - што забойства было здзейснена ў адносiнах аднаго барона Поля iмярэка, у горадзе Каны, у Францыi, у адна тысяча дзевяцьсот сорак сёмым годзе?

- Так.

Палiцэйскi ўзяў слухаўку.

Пераклад: Уладзiмiр Шчасны

6
{"b":"124188","o":1}