Rafa? A. Ziemkiewicz po Viagrze ma?, Frajerach i Polactwie proponuje polskiemu czytelnikowi kolejn? dawk? kontrowersyjnej publicystyki w swojej najnowszej ksi??ce pt. Michnikowszczyzna, zapis choroby, gdzie wnikliwie analizuje dzia?alno?? Adama Michnika i bezpardonowo rozprawia si? z wizerunkiem redaktora naczelnego "Gazety Wyborczej" jako g??wnego ideologa postkomunizmu. Nie oszcz?dza r?wnie? ludzi z nim zwi?zanych.

Ziemkiewicz odpowiada na pytania:

– jaki rzeczywisty wp?yw mia? Adam Michnik na kszta?towanie "nowej" Polski po 1989 roku?

– w jaki spos?b wykorzystywa? potencja? "Gazety Wyborczej", jednego z najpoczytniejszych dziennik?w, do kreacji sposobu my?lenia jej odbiorc?w?

– dlaczego tylu ludzi z jego otoczenia bezwzgl?dnie uleg?o jego wp?ywowi i bezkrytycznie przyjmowa?o jego s?owa, uznaj?c je za prawdziwe i niepodwa?alne?

Michnikowszczyzna – to nie tylko zesp?? g?oszonych przez Michnika tez i postulowanych przez niego zachowa?. To grono ludzi, wsp??tworz?cych jego propagandow? lini? w "Wyborczej" i w innych, poddaj?cych si? jej wp?ywowi mediach. To przede wszystkim liczne grono adresat?w tej propagandy, zwi?zanych z Michnikiem emocjonalnie w stopniu nie mniejszym, ni? wykpiwane na salonach moherowe babcie przepojone podziwem dla ksi?dza Rydzyka. To rzesza polskich inteligent?w i jeszcze liczniejsza – p??inteligent?w, kt?rzy ulegli granicz?cemu z amokiem uwielbieniu dla redaktora naczelnego "Wyborczej" jako wyroczni etycznej, politycznej i intelektualnej”.